Alergia na sierść zwierząt – to trzeba wiedzieć

Czasem trudno jest kochać własnych czworonogów. Winowajcą jest alergia na sierść zwierząt, która jest jednym z wielu przypadków alergii całorocznych. Dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych, powodując szereg uciążliwych dolegliwości. Choć ich wynikiem nie jest sama sierść, ale ślina, mocz i złuszczony naskórek, gdzie obecne alergeny mogą wywołać reakcję uczuleniową. W tym artykule wyjaśniamy przyczyny, objawy oraz metody radzenia sobie z tym problemem. Czytaj dalej, a dowiesz się wszystkiego!

Objawy alergii na sierść zwierząt

Reakcje alergiczne na domowe pupile mogą przebiegać w różny sposób – od gwałtownych objawów do przewlekłych dolegliwości rozwijających się stopniowo. Alergeny przenoszone przez sierść zwierząt dostają się do organizmu głównie poprzez górny układ oddechowy, którego zaburzenia pracy dają sygnał alergikowi o uczuleniu.

Objawy alergii na kota lub psa są następujące:

• kichanie – najczęściej napadowe i intensywne,
• nieżyt nosa – obecność wodnistej wydzieliny, uczucie zatkanego nosa,
• kaszel – suchy lub mokry, nasilający się w obecności zwierząt,
• zapalenie spojówek – zaczerwienienie, pieczenie i łzawienie oczu,
• objawy astmy – świszczący oddech, uczucie duszności.

Przyczyny alergii na sierść zwierząt

Alergia na zwierzęta jest wynikiem nadwrażliwości organizmu na białka znajdujące się w ślinie, moczu, naskórku oraz wydzielinach gruczołów zwierzęcych. Alergeny mogą pochodzić od królików oraz gryzoni, takich jak myszy, szczury i świnki morskie. Intensywność symptomów może zależeć od wrażliwości alergika, a także płci oraz gatunku zwierzęcia. Choć oczywiście najczęściej uczulają psy i koty, dlatego rozpatrzmy kilka przypadków.

Dlaczego koty uczulają?

Najsilniej uczulającym białkiem jest Fel d 1, obecne w gruczołach łojowych i ślinie kotów. Ze względu na swoją lekkość i lotność, alergen ten łatwo unosi się w powietrzu i może utrzymywać się w otoczeniu przez dłuższy czas.

Ciekawostką jest, że oprócz rasy kota, istnieje kilka innych czynników, które mogą wpływać na nasilenie reakcji alergicznych:

• płeć kota: kotki produkują mniej białka Fel d 1 niż kocury.
• kastracja i sterylizacja: po zabiegu produkcja alergenów znacząco spada.
• umaszczenie: koty o jasnej sierści wytwarzają mniejsze ilości alergizującego białka.
• linienie: koty z mniejszą ilością podszerstka lub mruczki, które linieją mniej, mogą być odpowiedniejsze dla alergików.

Koty dla alergików – czy istnieją hipoalergiczne rasy?

Na początku należy rozwiać popularny mit – nie ma hipoalergicznych kotów. Niemniej jednak, istnieją rasy mogące wywoływać mniej nasilone reakcje alergiczne, co sprawia, że nawet osoby uczulone na kota mogą mieć własnego mruczka. Choć nie ma gatunków, których ilość alergenów jest bliska zeru, niektóre produkują mniej lub mają cechy ograniczające rozprzestrzenianie białka Fel d.

Przykładem są koty:

• bengalskie – mają krótką sierść i niewielką ilość podszerstka,
• jawajskie – ich futro jest jednowarstwowe, co ogranicza ilość linienia,
• balijskie – produkują mniej białka Fel d 1 niż inne rasy,
• sfinks – są całkowicie pozbawione sierści, dzięki czemu nie gubią podszerstka.

Psy odpowiednie dla alergików – fakty i mity

Podobnie jak w przypadku kotów, nie ma rasy psów całkowicie bezpiecznej dla alergików. Istnieją natomiast gatunki, które gubią mniej sierści i martwego naskórka, przez co mogą powodować słabsze reakcje alergiczne. Popularne określenie „psy z włosami” odnosi się do ras, które nie mają podszerstka – warstwy sierści odpowiedzialnej za izolację. W rzeczywistości jednak każdy pies posiada sierść, a włos to tylko element jej budowy.

Sierść psa składa się z dwóch warstw:

1. Włosa okrywowego – znajdującego się na zewnątrz,
2. Podszerstka – miękkiej warstwy blisko skóry, która chroni przed zimnem.

Gatunki nazywane „psami z włosami” nie mają podszerstka, co sprawia, że linieją w minimalnym stopniu. To przykładowo rasy, takie jak:

• Maltańczyk,
• Shih tzu,
• Pudel,
• Bichon frise.

Warto jednak podkreślić, że brak podszerstka nie eliminuje ryzyka alergii. Źródłem alergenów są bowiem białka znajdujące się w ślinie, pocie, moczu oraz naskórku czworonogów. Nawet mniej liniejące psy nadal produkują alergen – znany jako Can f 1 – co oznacza, że nie istnieje rasa zupełnie niezagrażająca zdrowiu alergika.

W przeciwieństwie do kotów, alergeny psów są mniej lotne, co sprawia, że stosunkowo rzadziej wnikają do dróg oddechowych. Niemniej, niektóre rasy, np. boksery, mogą być bardziej uczulające ze względu na skłonność do nadmiernego ślinienia. W każdym przypadku ważne jest regularne dbanie o higienę zwierzęcia i czystość środowiska, w którym żyje pupil, by zminimalizować kontakt z potencjalnymi alergenami kota lub psa.